SONUNDA

Mutluyum.Sonunda!

Mutluyum dememin sebebi çok mükemmel şeyler olması değil.Sadece şu sıralar kötü giden hiçbir şey yok.Ailemle yine iyiyim.İyiyimden kastım kavgalarımızın içeriğinin kaos çıkarabilecek ve beni gecenin bi vaktinde ''GİDİYORUM BEN AMK'' diyerek dışarı yollayabilecek şiddete sahip olmaması.Artık daha çok ''Neden okul formanı almadın bebe'' veya ''Neden kız gibi davranamıyorsun artık kız olduğunun farkına var'' veya ''Ota boka gurur yapmayı kes'' tarzında.Buna da şükür.Annemin hala beni başka insanlarla karşılaştırıp durmasına sinir oluyor,babamın ise ''ben babayım dediğimi yapmak zorundasın nedenini açıklamasam da'' tavrını görünce çıldırıyorum.Ama sonuçta anne ve baba.Yani atsan atılmaz satsan satılmaz.Başa gelen çekilir.

Arkadaşlarımla da aram iyi.Buna koca bir SONUNDA demek istiyorum.Ya sonunda beni destekleyen iyi arkadaş çevrem var ve hepsiyle bağlarım iyi.Thanks god.Tabii okul açılsın ben yine saçma sapan insanların saçma sapan hareketlerini çekeceğim ama olsun.

Bugün annemle öylesine muhabbet ediyorduk ve ağzından her şeyi açıklayan cümle çıktı.''Doğduğundan beri hiçbir zaman yaşıtlarınla geçinemedin.''

Bence bu neden yaşıtlarımın neredeyse hepsinin davranışlarından nefret ettiğimi açıklayabilecek düzeyde bir cümle.Çünkü kendi yaş grubumla aşırı zıtlık içerisindeyim.Demek ki hep öyleymişim.Tabii keşke bu durum olmasaydı ve ben herkesle geçinebilseydim ama olmuyor işte.Instagram'a aşkım bebeğim yazmayı çok salakça buluyorum.Aşırı sevip sevgimden ölüp bunu gösteremediğim kesinlikle doğru.Ama benim lügatımda biriyle uğraşmam,tikiyle oynamam,derp'ünü çekmem ve bunu saklamam,sevmediği şeyleri yapıp haykırarak gülmem falan ''seni aşırı seviyorum'' anlamına geliyor.Instagrama canım yhaa çk svyrm açıklamalı fotoğraf atıp ertesi gün arkasından atmak değil.Çünkü her iddiasına varım bizim dönemdeki çoğu kişi öyle.Instagram'a fotoğraf atmasalar da çok güzel dedikodusunu yapıyorlar sözde kankalarının.Herkes mi gerizekalı olur amk ben nereye düştüm diye kara kara düşünür hale geldim.

Bunu kendimi övmek için falan söylemiyorum ama cidden nefret edebilen bir insan değilim.Kin tutmakta da çok başarısızım.Ayrıca ölesiye kavga ettiğim babam gelip canım kızım diyince veya üstünden birazcık zaman geçince yine affedebilecek bir insanım.Çünkü olmuyor.Ben kızgın kalamam amk.Bana aşırı kötülük yapan biri olsun yine yapamam.İntikam almakta da berbatım ayrıca.Ama çevremde birkaç kişi dışında kimse öyle değil.Çok berbat bir ortamda da iyi kalmaya çalışmak çok zor.Özellikle de kendinle çelişmede dünya markasıysan.

Benim de kendime göre kötü yönlerim var tabii ki.Ama benim tek istediğim çevremdeki insanların bunu kabullenmesi.Törpülemek için elimden geleni yapsam da allah aşkına yani Bloo demek yüksek sesle konuşmak demek bunu sırf cool olmak uğruna neden değiştireyim ki?

İyi ki etrafımda beni olduğum gibi kabul eden insanlar var.Sevdiklerimin hepsi olduğum gibi kabul etmiyor ama o birkaç kişi bile beni çok mutlu ediyor.4 sayfa yazı yazdığım zaman üşenmeden okuyan zamanını bana ayıran insanlar olduğu için çok mutluyum.Umarım hayatımda kalmaya devam ederler.Sonunda anlaşılmaya başladım.Sonunda birileri benim bana takılan duygusuz odun sıfatının aksine hayvan gibi seven biri olduğumu anladı.Sonunda birileri aslında tüm duygularımın dengede olduğunun farkına vardı.Sonunda birileri bana her şeyini anlattı.Sonunda birileri benim tüm sorunlarımı sıkılmadan dinleyebiliyor.Ama artık anladım ki mutluluğum hiçbir zaman uzun süreli olmayacak.Yapmam gereken şey bu salak dönemleri en az hasarla atlatabilmeye çalışmak.İnsanlardan ve her gün insanlarla muhattap olmam gereken,okul olarak adlandırılan yerden tırsmaya başladım ya.Kuzenim dediğim ama aslında kuzenim olmayan yakın arkadaşımın düşüncesi mantıklı gelmeye başladı.Kendimi mi soyutlasam?Ama nasıl soyutlayacağım ya ben Bloo'yum soyutlayabileceğim tek şey çizdiğim resimler.

Ama şuan gelecekten korkmak yerine anın mutluluğu yaşayıp tadını çıkarmam gerekiyor.Sonuçta huzurlu dönemler öyle kolayca elde edilebilen şeyler değiller.Bayağı bir çekmem gerekiyor öncesinde dhdjjdkf.